การดำรงชีวิตของเต่าทะเล

ลักษณะเด่นของสัตว์จำพวกเต่าคือ มีเกราะที่หนาและหนัก ห่อหุ้มเพื่อป้องกันอันตราย แต่ก็ต้องแลกกับการเคลื่อนที่ช้า ขณะอยู่บนบก เมื่ออยู่ในสภาพแวดล้อมที่เป็นน้ำทะเล เต่ามีการปรับเปลี่ยนรูปร่างทำให้สามารถเคลื่อนที่ใต้น้ำได้อย่างรวดเร็ว โดยการพัฒนาลำตัวลู่น้ำและมีขาคู่หน้าเหมือนใบพาย สภาวะแวดล้อมในน้ำทำให้เรื่องน้ำหนักกดทับลดน้อยลง จึงสามารถเพิ่มขนาดของร่างกายกว่าเต่าที่อาศัยอยู่บนบก นอกจากนี้ ขนาดลำตัวที่ใหญ่ขึ้นยังช่วยลดการสูญเสียน้ำและความร้อนออกจากร่างกายเพราะมีสัดส่วนของพื้นที่ิผิวต่อปริมาตรลดลง และยังช่วยให้มีโอกาสรอดจากสัตว์ผู้ล่าต่างๆ มากขึ้น ปัญหาที่พบในการอาศัยอยู่ในน้ำทะเลอีกประการคือการขาดแคลนน้ำจืดซึ่งเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของร่างกายโดยปกติเต่าทะเลได้รับน้ำจืดจากอาหารและการกลืนกินน้ำทะเลบางส่วน แต่เนื่องจากมีส่วนประกอบของเกลือแร่จำนวนมากซึ่งจะส่งผลเสียต่อร่างกายได้ ดังนั้นเต่าทะเลจึงมีพัฒนาการของต่อมเกลือ (Salt gland) อยู่บริเวณหลังตาเพื่อทำหน้าที่ขับเกลือแร่ส่วนเกินออกจากร่างกายในรุปของน้ำตา เต่าทะเลมีความสารถในการมองเห็นได้ดี และความสามารถนี้ในการดมกลิ่นที่ยอดเยี่ยมทั้งบนบกและใต้น้ำ เต่าทะเลแรกเกิดใช้ความสารถนี้ในการดมกลิ่นจดบันทึกองคืประกอบทางเคมีของแหล่งกำเนิด เพื่อย้อนกลับมาเมื่อเติบโต

การศึกษาในปัจจุบัน ยังพบว่า เต่าทะเลมีความสารถในการรับรู้สนามแม่เหล็กโลกเพื่อใช้ในการทำแผนที่เส้นทางการอพยพย้ายถิ่น

ชีวิตใต้น้ำของเต่าทะเล : ปอดที่มีขนาดใหญ่ ทอดขนานใต้กระดองตามแนวยาวของลำตัว ซึ่งปอดขนาดใหญ่นี้ช่วยทำให้อยู่ใต้น้ำได้นาน 4-7 ชั่วโมง

ประสาทสัมผัสของเต่าทะเล

สมอง	แม้ว่าเต่าทะเลจะมีสมองขนาดเล็ก แต่ก็มีความจำที่ดี สามารถจดจำแหล่งหากิน แหล่งกำเนิด และแหล่งวางไข่ได้อย่างแม่นยำ โดยอาศัยการรับรู้ด้านกลิ่น และเดินทางไปมายังสถานที่ต่างๆ โดยอาศัยสายตา และการรับรู้สนามแม่เหล็กโลก
จมูก	การดมกลิ่นเป็นความสามารถพิเศษของเต่าทะเล เมื่ออยู่ใต้น้ำเต่าทะเลจะกลืนน้ำผ่านไปยังโพรงจมูกแล้วคายออก ทำให้สามารถรับรู้ถึงกลิ่นใต้น้ำ ลูกเต่าแรกเกิดสามารถรับรู้องค์ประกอบทางเคมีอันเป็นลักษณะเฉพาะของแหล่งกำเนิด บันทึกเป็นความทรงจำ (Imprinting) เพื่อย้อนกลับสู่สถานที่ซึ่งพวกมันจากมาได้
ตา	ความสามารถในการได้ยินของเต่าทะเลมีค่อนข้างจำกัด เนื่องจากมีกระดูกหูเพียงชิ้นเดียวและไม่มีช่องเปิดของหูภายนอก เต่าทะเลสามารถได้ยินเสียงที่มีความถี่ต่ำ และรับรู้แรงสั่นสะเทือน
หู	เต่าทะเลมีความสามารถในการมองเห็นใต้น้ำได้ดี แต่เมื่ออยู่บนบกจะมีสายตาสั้น ลูกเต่าแรกเกิดสามารถตอบสนองแสงที่มีช่วงคลื่นสั้นจากแสงอุลตราไวโอเลตจนถึงม่วงเขียวได้ดี

ต่อมเหงื่อ (Salt Gland) ช่วยกำจัดเกลือส่วนเกินออกจากร่างกาย โดยจะอยู่บริเวณหลังตา

รูปทรงของเต่า จะลู่น้ำ ช่วยในการเคลื่อนที่ในน้ำ

(ก)กระดูกนิ้วที่ยื่นยาวออกมาเป็นพิเศษ (ภาพจากการเอ็กซ์เรย์) พบกระดูกนิ้วเชื่อมต่อกันด้วยเอ็นและเนื้อเยื่อพังพืด เมื่อห่อหุ้มด้วยผิว ทำให้ขาคู่หน้าของเต่าทะเลมีลักษณะ เหมือนใบพายเรือ ช่วยให้ว่ายน้ำได้ดีขึ้น

(ข) รูปทรงที่ลู่น้ำ ทำให้เต่าทะเล เคลื่อนที่โดยมีแรงต้านที่น้อยขณะเดียวกันลำตัวด้านบนที่โค้งและลำตัวด้านล่างที่ตรงทำให้เกิดแรงยกขณะเคลื่อนที่ไปข้างหน้าเนื่องจากมวลน้ำด้านบนไหลผ่านเร็วกว่ามวลน้ำด้านล่างเป็นหลักการทำงานเช่นเดียวกับปีกของเครื่องบิน

เต่าทะเล

การดำรงชีวิตของเต่าทะเล

องค์ความรู้ที่น่าสนใจ