การเกยตื้นยามค่ำคืน

          ในช่วงเวลากลางดึกคืนหนึ่งเวลาประมาณตี 2 เจ้าหน้าที่ทีม Thai Whale  ที่มาถ่ายทำสารคดีของมาเรียม ได้มาเคาะห้องและแจ้งว่าพบมาเรียมนอนเกยแห้งอยู่บริเวณใกล้ขอนไม้เก่า เนื่องจากมาเรียมยังไม่รู้เวลาการขึ้นลงของน้ำ ซึ่งเป็นสิ่งที่ลูกพะยูนจำเป็นต้องเรียนรู้จากแม่พะยูน ด้วยความตกใจเจ้าหน้าที่ได้รีบไปยังอ่าวดุหยง และได้พามาเรียมออกไปยังส่วนที่น้องสามารถว่ายน้ำกินหญ้าได้โดยอาศัยไฟ การยกมาเรียมขึ้นเรือคายัค สปอรท์ไลท์ดวงใหญ่ของทางทีม Thai Whale คืนนั้นเป็นคืนเดือนมืดที่เห็นทางช้างเผือก ประกอบกับบรรยากาศโดยรอบที่เงียบสงัด ทำให้คืนนั้นกลายเป็นคืนที่โรแมนติกและน่าจดจำคืนหนึ่งของทีมงาน ตั้งแต่นั้นมาจึงมีการจัดระบบเวรยามช่วงน้ำใหญ่อย่างเข้มข้นมากขึ้น เพื่อป้องกันการเกยตื้นของน้องมาเรียม โดยบริเวณหน้าศาลาอ่าวปาตูปูเต๊ะมีหินก้อนใหญ่สองก้อน และมีขอนไม้เก่า ซึ่งทางเจ้าหน้าที่ผู้เลี้ยงมาเรียมจะรู้จักกันในนามของหินแม่ และไม้แม่ ของน้องมาเรียม เนื่องจากพบมาเรียมนอนเกยอยู่ข้างๆหินเป็นประจำ โดยเวรที่มาเฝ้ามาเรียม ประกอบด้วยทีมงานจากผู้นำชุมชน กำนัน ผู้ใหญ่ เจ้าหน้าที่เขตห้ามล่า และเจ้าหน้าที่จากกรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง โดยมีการแบ่งเวรกันอย่างชัดเจน

ข้อมูล : สถาบันวิจัยและพัฒนาทรัพยากรทางทะเล ชายฝั่งทะเลและป่าชายเลน
​วันที่ : 12 กุมภาพันธ์ 2563